JAK DALEJ ŻYĆ

JAK DALEJ ŻYĆ

Nie potrafiłem pogodzić się z tym, co się stało, nie potrafiłem udawać ze nic się nie stało. Próby rozmowy z żoną nic nie dały. Ona tylko mówiła przecież jak będziemy razem nie ma to żadnego znaczenia. Morze i miała rację, jak będziemy razem!!! Ale coraz mniej wskazywało na to ze tak będzie.

Ale mieliśmy dziecko, które nic nie zawiniło w tym wszystkim. Postanowiłem wtedy, trudno jak będzie się układać w naszym małżeństwie. Od dziś, co robię, robię wszystko dla Córki. Od dziś to tylko ona się liczy w moim życiu.

Zaczęliśmy żyć razem, koło siebie. Nie potrafiliśmy dogadać się ze sobą kompletnie. Żona robiła mi awantury prawie o wszystko. W głębi serca miałem gdzieś nadzieję ze jeszcze coś się wydarzy, ze to chwilowe problemy, ze jeszcze stworzymy szczęśliwą rodzinę. Teraz wiem ze była to tylko udzenie się nadzieją. Pracowałem utrzymywałem tą rodzinę, zajmowałem się dzieckiem, zaspakajałem jej największe zachcianki. Nauczyłem córkę pływać jeździć na nartach, zjeździłem z dzieckiem prawie pół polski. Córka zapragnęła jeździć konno, stało się to jej pasją , widziałem to, jak mogłem dziecku tego odmówić. Przez pięć lat prawie każdą sobotę spędzałem w stadninach, aby moje dziecko mogło się rozwijać.

Czy za to wszystko usłyszałem przynajmniej jedno dobre słowo? NIE