MIŁOŚĆ

MIŁOŚĆ

Słowo wydawałoby się tak piękne, tak pożądane przez ludzi. Dla miłości niektórzy z nas poświęcają całe życie, miłość nas zaślepia ogłupia. Jednym udaje się osiągnąć cel, pogodzić miłość z życiem, osiągają sukces, inni doznają okrutnego doświadczenia totalnej porażki miłość ich gubi sprowadza na dno, pogrąża, zabiera nadzieję, zabiera sens życia.

Zadaję sobie pytanie, CZEMU, czemu człowiek pragnący miłości pragnący kochać, pragnący dawać szczęście drugiej osobie, który bez chwili zastanowienia poruszy niebo i piekło, aby tylko ta osoba była szczęśliwa nie myśląc o sobie, gdzieś tylko na samym końcu w swoich myślach ma nadzieję być pokochany. 

DLACZEGO, ten człowiek po wielu latach starań, po wielu jatach nadziei, pozostaje SAM, czujący się jak zbity pies, bez nadziei, bez pomysłu, co dalej. Straciwszy wiarę w siebie a przede wszystkim w ludzi po omacku błądzi na oślep w poszukiwaniu czegoś, co kiedyś nazywał MIŁOŚCIĄ